Cecilia Rebergen

Cecilia Rebergen (Utrecht, 1991) is een van de kunstenaars die drie maanden te gast was op Doornburgh, een voormalig klooster in Maarssen dat sinds enkele jaren in gebruik is als tentoonstellingsruimte en restaurant. Haar verblijf kwam na een lange periode van hard en veel werken, aan het beeld Script of the City dat op de Croeslaan staat en aan een solo-tentoonstelling met zeven grote installaties in Den Bosch. De overgang naar de stilte van Doornburgh was daardoor groot, maar ook zeer welkom, met ruimte om te lezen, te reflecteren en weer even stil te staan bij waar ze heen wil. Haar werk is divers. Groot en indrukwekkend, driedimensionaal of vlak, een mix van materialen. ‘Je bent niet erg vormvast’ krijgt ze soms als reactie.
Begonnen als schilder vond ze na de academie meer vrijheid in het maken van sculpturen. Toch maakt ze soms ook weer vlak werk, maar altijd in een combinatie van technieken. Transformatie en omvormen zijn in haar werk continu aanwezig. Rebergen maakt sculpturen van rubber en staal, dat ze plooit, vouwt en in vorm duwt tot een intrigerend ruimtelijk object. Iets dat soms kracht kost of hulp van meerdere mensen, maar het uiteindelijke beeld ziet er soepel en vloeiend uit. Ze houdt van dat soort contrasten, ook in het materiaal. ‘Ik vind het gaaf hoe materiaal samengaat, textiel met staal, rubber met staal, of met hout, die combinaties zeggen zoveel. De onderlinge contrasten en als je het aan zou raken geeft elk materiaal weer een heel ander gevoel. Daar zit veel zeggingskracht in voor mij.’

Op Doornburgh zijn de ateliers niet groot genoeg om echt te bouwen, zoals ze dat wel kan in haar atelier in een voormalige vliegtuighangar op Soesterberg. Ze beschikte over een klein appartement met balkon en daarnaast een kloostercel om in te werken. ‘Uiteindelijk ben ik zeep gaan maken. Deels omdat ik even uit mijn gewone proces wilde stappen en iets anders wilde proberen, deels uit heimwee omdat ik thuis vaak zelf zeep maak. Ik woon op een natuurterrein en daar kun je geen chemicaliën gebruiken, want dat gaat direct de sloot in. Daarom ben ik zelf zeep gaan maken met planten uit mijn eigen tuin. Zeep lijkt misschien een rare zijstap, maar de tentoonstelling gaat over weggaan van huis, op reis gaan en transformatie doormaken, ook mentaal. Wat is je thuis en waar hoor je thuis? Om dat soort vragen cirkelde ik een beetje heen. En zeep maken is voor mij echt iets dat bij mijn thuis hoort.’

In de tuin van Doornburgh staan genoeg bijzondere planten om mee te werken en de walnootboom liet tijdens haar verblijf net zijn noten vallen. ‘Door de schillen daarvan uit te koken krijg je een hele mooie sepia inkt waar je de zeep mee kunt kleuren. Ook andere planten, zaden en bloemen uit de tuin heb ik gebruikt.’ Maar het kunstwerk is natuurlijk meer dan een stuk zeep. Door de verschillende ingrediënten in de nog vloeibare zeep te mengen heeft ze kleine schilderijtjes in de zeepblokken gemaakt. Rebergen presenteert ze op twee grote stalen ringen. Zo komen toch de grote gebaren uit haar werk mee naar Doornburgh, en de geometrische vormen waar ze vaker mee werkt. Dat past op die plek om dat architect Jan de Jong in zijn ontwerp voor het klooster veel aandacht heeft besteed aan de symboliek van verhoudingen, waarin hij een vertaling van het goddelijke zag. Dat ziet Rebergen niet, maar het thema speelt in haar werk zeker een rol.‘Ik heb iets met geometrische vormen en in Doornburgh heb ik me daar nog verder in verdiept omdat ik interessant vind wat bepaalde verhoudingen betekenen. Of je een cirkel net wat kleiner dan jezelf maakt of net wat groter, dat voelt toch anders. Daar zit een symboliek in die ik niet heel veel nadruk wil geven, maar die voel je wel.’

Exodus. 23 maart - 24 september, Buitenlaats Doornburgh, Diependaalsedijk 17 Maarssen buitenplaatsdoornburgh.nl

© LUCY, 1-6-2023. Tekst Marjolein Sponselee