“Hoe die vorm draait en beweegt is iets dat mij al 40 jaar bezighoudt", vertelt Blaisse. Spelenderwijs gaat dat onderzoek verder tot ze alle variaties van de vorm heeft verkend. Een iets ander formaat band geeft weer nieuwe mogelijkheden.. Zo ook een ander materiaal. Dezelfde vormvariaties maakte ze in stof, waardoor de uitstraling weer heel anders is.. Een experiment met een lapje gaas dat ze met een draad in verschillende vormen trok, bleek tot vrijwel dezelfde vormvariaties te komen als de binnenband. Tot haar eigen verrassing. Ook in het gaas onderzoekt ze dan weer alle varianten. Als vanzelf leidt het een zo tot het ander. Elke stap roept weer een nieuwe op door mee te bewegen met wat het materiaal aanreikt.
Van de rubberen autoband maakte ze een hoed, de flexicap. In rap tempo demonstreert ze tien verschillende manieren om het stuk rubber op je hoofd te zetten. Als een futuristische hoed, als een soort helm, als 'de steek van Napoleon’, de mogelijkheden zijn eindeloos. Nadat Blaisse haar hoed op het hoofd van modellen over de catwalk zag bewegen, opende dat weer een nieuwe weg. Ze vervolgde haar vormonderzoek met nieuwe materialen en objecten voor het lichaam. Zo ontstonden kostuums en mode-ontwerpen, waarin ook steeds dezelfde variaties van de eerste autoband nog te herkennen zijn. Ook andere materialen en objecten komen voorbij. Glazen, tassen. “Bolle en holle vormen, naar binnen- of naar buiten bewegende spiralen. Je hoeft niet te snappen hoe het werkt”, zegt ze als ze een enkeling in de zaal ziet fronsen. “Ik snap het zelf soms ook niet. Maar het gaat vanzelf door en roept nieuwe dingen op. De vormen lijken zelf dingen te willen.”
Een uitvoerig onderzoek deed ze ook met het materiaal bamboe, om de flexibiliteit daarvan verder te verkennen. “Behalve bij een vishengel wordt daar nauwelijks gebruik van gemaakt.” Blaisse maakte transparante objecten van een vlechtwerk van bamboe, waarin opnieuw dezelfde vorm van de binnenband in verschillende varianten terugkeert. In performances werkt ze met dansers samen die, improviserend met hun lichaam, alle mogelijke bewegingen van het object verkennen. Een volgende stap was een paviljoen van bamboe. En als dat kan, zou dan niet ook een paviljoen in een van die andere vormen uit haar loopbaan mogelijk zijn, een paviljoen als een golvende stof? En als dat kan... welke stap volgt dan daarna?
Een inspirerend verhaal, dit vormonderzoek van Maria Blaisse, waarover zij op 8 oktober tijdens het Architectuurcafé van FASsadE en WEEF vertelde. In het Rietveldpaviljoen in Amersfoort is de hele ontwikkeling van haar werk te zien, van platte weefsels tot 3D objecten. Een mooi overzicht dat goed tot zijn recht komt in het door Gerrit Rietveld ontworpen tentoonstellingspaviljoen.
Maria Blaisse, Structures of Change
Te zien t/m 18 oktober
Rietveldpaviljoen Amersfoort
www.weef.nu
www.mariablaisse.com
LUCY volgt het Amersfoortse project WEEF dat afgelopen weekend van start ging. WEEF brengt geschiedenis, design en beeldende kunst samen. Uitgangspunt is het vergeten verleden van Amersfoort als textielstad. Zes kunstenaars verkennen dit verleden in nieuw werk.
In aflevering 2 meer over WEEF en het architectuurcafé, waar ook Bart Lunenburg te gast was.
© LUCY, 9-10-2020. Tekst en foto's: Marjolein Sponselee
